Nowy cykl, nowe nadzieje?

6 cykl po stracie. 6 podejście po Aniołku. Łącznie to już 9 miesięcy. 9 miesięcy czekania na Maluszka. Coraz bliżej urodzin Te i coraz więcej myśli, że wtedy miałam rodzić. Byłabym w III trymestrze teraz. Boli. Boli jak cholera.

Niestety okres znowu przyszedł. Tym razem było mniej łez, mniej smutku. Więcej myśli, więcej bezsilności. Coraz częściej wraca do mnie pytanie, czy kiedyś się w ogóle uda. Czy będziemy mieli dziecko. Zaczynamy diagnostykę. Niby proste, a aż tak trudne - kilka ukuć igłą, trochę więcej tabletek, ale trzeba zacząć działać. Nigdy nie myślałam,że to będzie tak trudne. Młoda jestem, no nie?! I chcę przecież w ciążę zajść! I co? I nic do cholery.

Kolejne podejście do TSH, które jak zwykle wyjdzie dobrze. P/ciała p/plemnikowe zrobione - za 4 do 21 (?!) dni będę miała wynik. Jutro, może w środę idę na prolaktynę z obciążeniem, więc jakieś 1,5h spędzę w przychodni. Te musi zrobić żołnierzykowe badania. 21 lutego odwiedzimy po raz pierwszy, i niestety nie ostatni pewnie, klinikę niepłodności. Tak, to już ten etap. Wciąż pytają nas kiedy będziemy mieli dziecko. Odpowiedź - "jak Bóg da" już nie działa. Mam ochotę wykrzyczeć światu, że ku*wa nie wiem kiedy będzie Dziecko, że raz już je straciłam, że boję się o kolejną ciążę, że nie wiem co jest nie tak. Powoli zbliża się rok walki o dziecko. Wiem, że to jeszcze niewiele. Dla mnie jednak to wieczność. Gdybym nie straciła Fasolki, to może byłoby łatwiej, na pewno mniej siedziałoby w głowie.

Męczy mnie bezsilność. Staram się pracować z Panią Jolą nad tym, aby mniej kontrolować i więcej relaksować. Móc normalnie rozmawiać o ciąży. Cholernie to trudne. Nie piszcie proszę, że może tym razem się uda i żebym się nie stresowała, że to krótki czas i że niedługo się uda. Przestaję w to wierzyć. Znowu zaczyna mnie takie podejście denerwować. Kolejny kryzys? Chyba tak. Powoli mam dosyć, nie wiem czy starczy mi sił na wszystkie badania, diagnozy, wizyty. Te powiedział,że zajmiemy się tym wszystkim na poważnie, że będzie mnie wspierał.Wiem, że tak będzie, ale nie wiem czy ja dam radę...