środa, 29 maja 2013

Nasz mały człowiek!

Tak, wygląda już jak mały człowiek! Nie dwie plamki, z których większa to głowa. Nie! Widać wszystko - twarzyczkę, rączki, nóżki, brzuszek... No może oprócz płci, ale do tego jeszcze daleko :)

Okazuje się, że nasze Młode, to niezwykle szalone i ruchliwe dziecko. Pani doktor musiała pukać głowicą w brzuch, żeby zmieniło pozycję na lepszą i szybko robić fotki, bo wciąż się wierciło. Dlatego jakość średnia, ale coś tam już można zobaczyć :)

W każdym razie Bąbel zdrowy. Długość (5,3cm) wskazuje na skończony 12tc, także termin coraz bardziej prawdopodobny. Kość nosowa jest, przezierność karkowa 1mm, serducho waliło 150/min. Wszystko pięknie! Zakochani jesteśmy po uszy. 

Z moim jajnikiem trochę gorzej. Już na ostatnim usg dr mówił, że jest jakaś niewielka torbiel na lewym, wczoraj miała już 2,4cm średnicy. Za 2 tyg. kontrola i zobaczymy jaki będzie stan. Nic poważnego podobno, ale trzeba obserwować. 

Dobra, koniec tych smutków! Wracamy do cieszenia się! Poniżej dwie fotki, tak jak pisałam wcześniej, niewyraźne. Wytrwali pewnie ujrzą tam ludzką istotę. 


 Powoli kończymy I trymestr. Dziwnie szybko zleciało. Mimo wszelkich objawów jakie tylko mogą wystąpić w ciąży, jednak szybko. Dzisiaj jedziemy do rodziców (200km), pierwszy raz od świąt, pierwszy raz w świadomej ciąży. Mam nadzieję, że dotrwam do końca podróży. Jedziemy wieczorem, więc postaram się spać. Wczoraj wracając od lekarza zatrzymaliśmy się na soczystego pawika w trawie. Ach, ciąża! Piękny stan! :)

sobota, 25 maja 2013

Już jutro...


Tak. To już jutro. Nasza pierwsza rocznica ślubu. I mój pierwszy Dzień Matki, w którym nie tylko złożę życzenia swojej kochanej mamuście, ale też sama poczuję się jak... mama. 

Taki wyjątkowy dzień. Pełen miłości. Do męża, mamy i Bąbelka. Kocham jak żona, córka i mama. Doświadczam każdego rodzaju miłości. Wspaniałe uczucie...



P.S. A obecnie marzę tylko o sałacie ze śmietaną... Tak! Takie poważne rozważania z sałatą w tle. No tak. Ciąża :)

piątek, 10 maja 2013

Brzuch?

Mam w brzuchu winogronko, a okazuje się, że zbyt długo nie będę mogła ukrywać swojego jakże wspaniałego stanu. Myślałam,że będzie wprost przeciwnie, bo nie należę już do "kruszynek". Praca, zmiana trybu życia, tarczyca, miliardy tabletek z okazji starań o dziecko zrobiły swoje. 2 lata temu ważyłam 50kg, teraz nie mam odwagi napisać jaki jest stan wagi, gdy na nią wejdę. W każdym razie myślałam, że "rozleje" mi się jakoś ten brzuszek i wiele czasu minie, zanim będzie go widać. Jest inaczej...

Obecnie nie mam problemu z wylewaniem się tłuszczyku ze spodni, bo po bokach zrobiły mi się dwa dołeczki, a wszystko przeszło do przodu. Oczywiście najwięcej jest go na dole. Tworzy się jednak kształt ciążowego brzuszka. A przecież to tak wcześnie! Jakbym ważyła mniej na początku, to teraz zauważałabym maleńkie wzniesienie, a tak cały mój brzuch zrobił się twardy, wysunięty do przodu i... ciążowy!!!

Dziwne. Widziałam przecież dziewczyny moich gabarytów na początku ciąży, ale nie z takim brzuchem. Co najlepsze - od początku schudłam kilogram! Jem niewiele, tyle ile nakazuje mi rozsądek. Od początku nie mam ochoty na słodycze, od czasu do czasu zjem waniliowego loda - to wszystko. Cytrusy, kiszoną kapustę, cebulę, pomidory etc mogłabym jeść wciąż, wciąż i wciąż!

Nie jest to więc zwiększenie masy ciała, a po prostu zmiana kształtu brzucha. Z milutkiej kluseczki, stał się napiętym brzuszkiem.


P.S. Nie narzekam na ten stan! Uwielbiam ciążowe brzuszki i nie martwię się kilogramami. Żebyście mnie źle nie zrozumiały :)

środa, 8 maja 2013

Monotematycznie - Bobas!

Dzisiaj podglądaliśmy naszego małego Bobasa! Uwieeeelbiam podglądać i to małe serduszko też uwielbiam!!!!

8 tygodni i 2 dni za nami, a Bobo ma już 2,2 cm! Zdziwiłam się wielkością, liczyłam że 1,5cm to będzie max. Okazuje się jednak, że starsze jest o jakiś tydzień, bo z OM wychodzi 16-18.12 , a wg USG urodzić mam 10-13.12. Na święta Kruszyna powinna być już z nami, jeśli oczywiście nie zasiedzi się w brzuchu.

Załączam cudowne zdjęcie mojego Bobasa, tadaaaaam!


Taaak wiem, niewiele widać, ale dla mnie to najpiękniejsze "niewiele" jakie widziałam :) Daje mi już trochę popalić - wywołuje wciąż wymioty, ból głowy, sprawia, że o 14 śpię przy biurku... ale warto wycierpieć to wszystko! 

Kocham te Nasze 2cm szczęścia!!!!