środa, 4 lutego 2015

Matka robi karierę?

Nie lubię stwierdzenia "robisz karierę". Tak, wróciłam do pracy po prawie roku i tak - spełniać się zawodowo. 

Na horyzoncie pojawiła się nowa opcja - duży klient, dobre stanowisko, spora podwyżka. Przyjęłam. Z okazji tego, że pracuję w obecnej firmie już sporo czasu, mój okres wypowiedzenia to 3 miesiące, zacząć będę mogła od maja. Podczas rozmowy z przełożonym padło stwierdzenie: "zależy czego jako matka oczekujesz, chcesz bezpieczeństwa, czy chcesz robić karierę". Chcę spędzać z córką jak najwięcej czasu, ale chcę się również czuć spełniona zawodowo. W nowym miejscu w pt pracować będę do 15, więc to chyba plus - prawda? Nasz weekend z Zosieńką będzie zaczynał się szybciej. 

Nie chcę być niewolnikiem macierzyństwa, chcę się nim cieszyć! Czerpać jak najwięcej przyjemności, czując się równocześnie kobietą. Mąż stwierdził, że 1,5 roku spędziłam w domu z okazji ciąży i macierzyńskiego, więc powinnam przyjąć ofertę i cieszyć się, że taka firma chce mnie na pokładzie. On postara się pomóc jak najwięcej. Cieszę się, że go mam. Mąż koleżanki nie był tak wyrozumiały. Po 3 latach w domu chciała pójść do pracy, stoczyła wielkie boje o przedszkole i o to, że do 17 będzie pracować, a na koniec usłyszała: "żebyś sobie teraz nie myślała, że karierę będziesz robić". 

No, bo kobieta, zwłaszcza jak jest dziecko, powinna siedzieć w domu. Kotlety smażyć, majtki prać i ogarniać wszystko. Nic nie mam przeciwko, dopóki to decyzja kobiety. Podziwiam matki, które potrafią ogarnąć dzieci, dom, męża i nie zwariować siedząc w domu. Ja bym oszalała, ale to moje subiektywne odczucie. Jeśli kobieta chce się rozwijać i podjąć pracę, bez względu na to czy będzie ekspedientką, czy managerem, to jej wola. Dajmy kobietom wybór. Niech każda zdecyduje za siebie. A jak chcecie to "róbcie karierę" i nic nikomu do tego! Najważniejsze, żeby dążyć do złotego środka - by nikt nie ucierpiał. 

My jakoś to wszystko ułożyliśmy. Ranki spędzamy razem, razem wieziemy Zosię do żłobka, ja odbieram ją od opiekunki, a mąż jest 20 min później. Weekendy są nasze i staramy się wykorzystywać je jak najfajniej. Nie mogę doczekać się już piątków, gdy to ja będę odbierać Zochę ze żłobka i spędzać będziemy więcej czasu ze sobą. 

Szczęśliwa jestem. Mam nadzieję, że za 3 miesiące się to nie zmieni. Ale kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana...

14 komentarzy:

  1. 'Nie chcę być niewolnikiem macierzyństwa, chcę się nim cieszyć! - chyba sobie to wydrukuje i powiesze na lodówce;) pozdrawiam:)
    rodzinatomachina.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zapisz kochana i często na to spoglądaj! :)

      Usuń
  2. Każda kobieta jest inna, kobieta i mama ma być spełniona, jeżeli chce być w domu i jest happy to niech w domu zostanie jak ma taka możliwość, jak pragnie wrócić do pracy i ma taką mozliwość niech to robi, szczęsliwa mama, szczęsliwa dziecko, ja od kiedy poznałam 10-10-10, jest mi z tym dużo lepiej, nie patrzę na inne kobiety, nie porównuję, żyję, w innych krajach to norma, że kobiety, mamy, mają pomoc w domu przy sprzątaniu, praniu, nawet jak nie pracuja, u nas w Polsce jest jak jest....rób to co robisz i bądź w zgodzie ze sobą :*****

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Kochana za te słowa! Zgadzam się z Tobą w 100%!

      Mój mąż nie czeka, aż ja odkurzę, tylko sam się łapie za urządzenie i jedzie! Przewija małą, kąpię, umie nakarmić. I nie mogę powiedzieć, że mi pomaga - on po prostu razem ze mną tworzy związek i dom. Nie czuję się jak kierowniczka projektu, tylko współtwórca :)

      Usuń
  3. I bardzo dobrze! I choć na razie nie odczuwam jeszcze potrzeby powrotu do pracy (a wiem, że niebawem odczuję), doskonale Cię rozumiem. Gdy wróciłam do pracy po 2,5 roku z córką (w tym pół roku na L4 w ciąży), bardzo tego potrzebowałam. I chciało mi się pracować, rozwijać się. Były kursy i dodatkowe godziny. I macierzyństwo wbrew pozorom stało się lepsze.
    Powodzenia!

    OdpowiedzUsuń
  4. Oj zgadzam się dziewczyny! Ja czuję się czasami rozdarta, bo to ciągłe siedzenie w domu mnie przytłacza na całego a perspektyw za dużych na rozruch póki co nie mam. Chociaż zdaję sobie sprawę ile znaczy to że z nimi jestem i to ja tworzę ich życie a nie ktoś obcy, to tęskno mi za swoim życiem, pracą i tą całą odskocznią, dzięki której i my jako matki jesteśmy wspanialsze (bo szczęśliwa i spełniona mama to szczęśliwsze dziecko). Trzymam kciuki za Was!

    OdpowiedzUsuń
  5. WOW! Gratulacje jesteś odważna:) Kawka jak najszybciej!:)

    OdpowiedzUsuń
  6. bardzo się cieszę,że jesteś szczęśliwa :))))
    trzymam mocno kciuki :*

    OdpowiedzUsuń
  7. każdy powinien żyć tak jak chce, gratulacje - wspaniale, że nowa praca tak świetnie się zapowiada :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zapowiada się świetnie, nie wiem jak dam ze wszystkim radę, ale będę próbować :)

      Usuń
  8. trzymam kciuki wszystkie 4 :) niech Ci sie wiedzie i życze powodzenia :) znasz mnie troszke juz i wiesz, ze ja z tych co kariery nie potrzebuja. Mi wystarczy dom i te kotlety i odkurzacz i ksiazki i aparat i maszyna do szycia. ALe kredyt na dom jest wiec i praca musi byc. Tylko widzisz.. u mnie moze byc i tak, że nie bede miala gdzie wrocic, wiec prawdopodobnie zaczynam od nowa..

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak to nie będziesz miała?! Przecież mają obowiązek Cię przyjąć...

      Usuń